Żyjemy mali w wielkim świecie
Wśród milionów gwiazd i planet
Tak na co dzień choć już to wiecie
Nie umiemy dostrzec czasem prostych zalet
Błądzi samotny zagubiony niemal każdy człowiek
Czasem łzy a czasem nadzieję wyrzucając z pod powiek
Znajdując osądy i kłamstwa rzucane na oślep
Trudno zasadzić prawdę, tak trudno ją spostrzec
I ze skąpstwa do miłości zatracamy gesty
By łatwiej miłość odcedzić od reszty
Tak dziś trudno o uśmiech tak rzadko się przytulamy
Szukamy miłości w słowach choć ją w gestach chowamy
I zanim jeszcze serce krzyknie głowie
I do rozsądku lękiem się wypowie
Zanim nadziei wyśle ripostę
Podejdź do niego/ do niej, przytul, pocałuj, to takie proste
Bo w wierszu o miłości możesz tylko poczytać
A w gestach bliskich możesz ją spotkać
Więc zamiast tkwić w zagubieniu z samotności
Przytulaj i całuj, pozwól innym się kochać
Rymom i wierszom nie musisz wierzyć
Bo przecież sam wiesz, że dobrze jest o miłości czytać
Lecz jeszcze piękniej jest miłość przeżyć!
(Ostatni Wers się nie rymuje, musisz o zakończenie własnego serca spytać ;))
