Nowa stara bajka o miłości

Nie dawno dawno temu
A może nawet dziś
Dojrzewa piękna miłość
Wśród szarych zwykłych dni

Za górami za lasami
Nie.. być może obok, zaraz tu.. za drzwiami
Piękna miłość nam się śni
W trwaniu pośród naszych chwil

Żyje gdzieś ona niczym księżniczka
Bierze wszystko najlepsze z życia
Tak blisko siebie choć wcale nie obok
Różnymi drogami życia chodzą

I myślą o sobie choć nie są razem
Karmiąc nadzieje wspólnym obrazem
Kochają siebie lecz tylko skrycie
Dlatego odwrotną bajkę pisze im życie

Żyjąc osobno na siebie patrzą
Czy serca im kiedyś ten stan wybaczą
Szczęśliwi bywają w marzeniach, snach
Każdy tą miłość z autopsji zna

Każde na sposób swój to przeżywa
I milczą i krzyczą i marzą .. tak bywa
Wspólnie w miłości nie robią nic
Widocznie wolą osobno żyć

Codzienność moją tezę potwierdza
Niewiele jest im potrzebne do szczęścia
Cieszą się tym że się kochają
Choć żyją oddzielnie, oddzielnie trwają

Mają nadzieję, nie trzeba więcej
Że kiedyś razem zaplotą ręce
I wspólnie w miłości będą żyć
Choćby przez kilka krótkich chwil

Lecz póki co żyją nadzieją
I kilometry na co dzień ich dzielą
Przez tą rozłąkę i wiersz się kończy
Może ich kiedyś coś połączy

I będą mogli spędzać czas razem
Takim się miłość karmi obrazem
On przecież dla niej pisze wiersze
O tym że nie chce innej, piękniejszej